چهل حدیث از امام موسی کاظم (ع)

6. ع نوشته پروفایل خودبینی مَلْعُونٌ مَنْ اغْتابَ أخاهُ
ملعون استی کـه از برادرش غیبت کند.

بحار الأنوار، ع نوشته پروفایل خودبینی ج 74، ص 232

7. ع نوشته پروفایل خودبینی رَجُلٌ مِنْ أهْلِ قُمَ یَدْعوُ النّاسَ إلَی الحَقِّ، یَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ كَزُبَرِ الحَدیدِ
مردی از قم، مردم را بـه حق فرا مـی‌خواند و گروهی چون پاره‌های آهن [استوار]، پیرامون او گرد مـی‌آیند.

بحارالأنوار، ج 57، ص 216

8. تَفَقَّهوا فی دینِ الله فإنَّ الفقه مفتاحُ البَصیرة،وتَمامُ العِبادة و السّببُ إلی المنازل الرفیعة و الرُّتبِ الجَلیلة فی الدین و الدنیـا،و فَضلُ الفَقیـه علی العابد كَفَضلِ الشمسِ علی الكواكب و مَن لَم یَتَفَقَّه فی دینـهِ لَم یَرضَ اللهُ لهُ عملاً
در دین خدا، دنبال فهم عمـیق باشید؛ زیرا فهم عمـیق درون دین، كلید بصیرت و كمال عبادت و سبب تحصیل مقام های والا و مراتب شكوهمند درون امور دین ودنیـاست. و برتری فقیـه بر عابد، مانند آفتاب هست بر كواكب، و كسی كه درون دینش فهم ِعمـیق نجوید، خداوند هیچ عملی را از او نپسندد. ( به منظور خواندن انواع احادیث بـه سایت تالاب مراجعه نمایید )

تحف العقول ص410

9. مَنِ استَوى‏ یوماهُ فَهُوَ مَغبُونٌ
هرى کـه دو روزش مساوى باشد (و روز بعد بهتر از روز قبل نباشد) مغبون است.

بحار الأنوار،ج 78،ص326،ح5

10. لَیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسِبْ نَفسَهُ فی كُلِّ یَومٍ فَإنْ عَمِلَ حَسَناً استَزادَ اللهَ و إنْ عَمِلَ سیّئاً اسْتَغفَرَ اللهَ مِنـهُ و تابَ اِلَیـهِ
از مانیست كسی كه هر روز حساب خود رانكند ،پس اگر كار نیكی كرده هست از خدا زیـادی آن را بخواهد،واگر بدی كرده،از خدا آمرزش طلب نموده و به سوی او توبه نماید.

اصول كافی ج 4 ص191

 

 

11. قِلَّهُ المَنطِق حُکمٌ عَظِیم، فَعَلَیکُم بِالصُّمتِ
بر شما باد بـه خموشی کـه کم گویی، حکمت بزرگی است.

بحاالانوار ، ج 78 ، ص 321

12. مَن اَحزَنَ والدَیـهِ فَقَد عَقهُما
هر کـه پدر و مادر را اندوهگین کند آنان را ناسپاسی کرده است.

تحف العقول ، ص 425

13. مَا مِن شَیءٍ تَراهُ عَینَاک إلّا وَ فِیـه مَوعِظَه
چیزی نیست کـه چشمانت آن را بنگرد ، مگر آن کـه در آن پند و اندرزی است.

بحاالانوار ، ج 78 ، ص 319

14. وَاللّه‏ِ ما اُعطِىَ مُومِنُ قَطَّ خَیرَ الدُّنیـا وَالآخِرَةِ، اِلاّ بِحُسنِ ظَنِّهِ بِاللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ وَ رَجائِهِ لَهُ وَ حُسنِ خُلقِهِ وَالکفِّ عَنِ اغتیـاب المُؤمِنینَ
به خدا قسم خیر دنیـا و آخرت را بـه مؤمنى ندهند مگر بـه سبب حسن ظن و امـیدوارى او بـه خدا و خوش اخلاقى اش و خوددارى از غیبت مؤمنان.

بحارالأنوار، ج 6، ص 28، ح29

15. إنَّ الحَرامَ لا یُنمى‏ وإن نُمِىَ لا یُبارَكُ فیـهِ
مال حرام افزون نمى‏گردد و اگر هم افزون گردد برکت نمى‏یـابد.

الکافى ، ج 5، 125

 

 

 

16. مَنِ اقتَصَدَ وَقَنَعَ بَقِیَت عَلَیـهِ النِّعمَةُ ومَن بَذَّرَ وأسرَفَ زالَت عَنـهُ النِّعمَةُ
هرکه مـیانـه‏روى کند و قناعت ورزد، نعمت بر او بپاید و هر کـه بى‏جا مصرف نماید و زیـاده‏روى کند، نعمتش زوال یـابد.

تحف‏العقول، ص 403

17. لِكُلِّ شَیءٍ دَلِیلٌ وَ دَلیلُ العَاقِل التَّفَكُّر، وَ دَلیلُ التَّفكُّرِ الصُمت
برای هر چیزی دلیلی باید، و دلیل خردمند تفكر است، و دلیل تفكر خاموشی.

تحف العقول ، ص 406

18. طوبى لِلمُصلِحینَ بَینَ النّاسِ، اُولئِكَ هُمُ المُقَرَّبونَ یَومَ القیـامَةِ
خوشا بـه حال اصلاح‏کنندگان بین مردم، کـه آنان همان مقرّبان روز قیـامت‏اند.

تحف العقول، ص 393

19. إنَّ العاقِلَ لایَکذِبُ و إن کانَ فیـهِ هَواهُ
خردمند دروغ نمى‏گوید ، اگرچه مـیل او درون آن باشد.

تحف العقول ، ص 391

20. اللّهَ جَلَّ وعَزَّ یُبغِضُ العَبدَ النَّوّامَ الفارِغَ
خداوند عزّوجلّ، بنده خواب آلوده بیکار را دشمن دارد.

الکافی: ع نوشته پروفایل خودبینی ج 5 ، ص 84 ، ح 2

21. مُجَالِسَه أَهلِ الدِّینِ شَرَفُ الدَّنیَا وَ الاخِرَه
هنی با اهل دین، شرف دنیـا و آخرت است.

تحف العقول ، ص 420

22. مُشاوَرَةُ العاقِلِ النّاصِحِ یُمنٌ وَ بَرَكَةٌ وَ رُشدٌ وَ تَوفیقٌ مِنَ اللّه
م با عاقلِ خیرخواه، خجستگى، برکت، رشد و توفیقى از سوى خداست.

تحف العقول، ص 398

23. دَعوَةِ الصائِمِ تَستَجابُ عِندَ اِفطارِه
دعاى شخص روزه‏دار هنگام افطار مستجاب مى‏شود.

بحار الانوار ج 92 ص 255 ح 33

24. الغَضَبُ مِفتَاحُ الشَّر
خشم كلید هر بدی است.

تحف العقول، ص 416

25. لِكُلِّ شَیءٍ زَكاهٌ، وَ زَكاهُ الجَسَدِ صِیـامُ النَّوافِل
به منظور هر چیزی زكاتی است، و زكات تن روزه های مستحبی است.

تحف العقول، ص 425

26. التَّدبِیرُ نِصفُ العیشِ
تدبیر نیمـی از زندگی است.

تحف العقول، ص 425

27. مَن وَلَههُ الفَقرُأبطَرهُ الغِنى
آن کـه نَدارى حیرانش کند، توانگرى سرمستش مى سازد.

بحارالانوار،ج۷۴ص۱۹۸

28. مَن رَأى أخاهُ عَلَى أمرٍ یُکرِهُهُ فَلَم یَرِدهُ عنـهُ وَ هُو یقدِر عَلَیـهِ، فَقَد خَانَه
هر کـه برادرش را درون کارى ناپسند ببیند و بتواند او را از آن باز دارد و چنین نکند، بـه او خیـانت کرده است.

الامالى صدوق،ص۳۴۳

29. اَفضَلُ ما یَتَقَرَّبُ بـه العَبدُ اِلی اللهِ بَعدِ المَعرِفَةِ به، الصَلوةُ
بهترین چیزی کـه بنده بعد از شناخت خدا بـه وسیله آن بـه درگاه الهی تقرب پیدا مـی کند، نماز است.

تحف العقول،ص455

30. إنَّ أعظَمَ النّاسِ قَدَراً الَّذِی لایَرَی الدُّنیـا لِنَفسِه خَطَرا، اما إنَّ أبدانَكُم لَیس لَها ثَمَنٌ إلّا الجَّنـه، فَلا تَبِیعُوها بِغِیرِها
به راستی كه با ارزش ترین مردم كسی هست كه دنیـا را به منظور خود مقامـی نداند، بدانید بهای تن شما مردم، جز بهشت نیست، آن را جز بدان مفروشید.

تحف‌العقول‌ ، ص‌410

 

31. أفضَل مَا یَتَقَرَّبُ بِه العَبدِ إلَی الله بَعدَ المَعرِفَهُ بِه الصَّلاه وَ بِرُّ الوالِدَینِ و تَركُ الحَسَد و العُجبُ و الفَخر
بهترین چیزی كه بـه وسیله آن بنده بـه خداوند تقرب مـی جوید، بعد از شناختن او، نماز و نیكی بـه پدر و مادر و ترك حسد و خودبینی و به خود بالیدن است.

تحف‌العقول‌ ، ص‌ 412

32. إنَّ الله حَرَّمَ الجَنَّهَ عَلی كُلِّ فَاحِشٍ بذِی قَلِیلِ الحَیـاءِ لا یُبالِی مَا قَال وَ لا مَا قِیل فِیـه
خداوند بهشت را بر هر هرزه گوی كم حیـا كه باكی ندارد چه مـی گوید و یـا بـه او چه گویند حرام گردانیده است.

تحف‌العقول‌، ص‌ 416

33. إیّاكَ و الكِبر، فَإنَّهُ لایَدخُلُ الجَنَّهَ مَن كَانَ فِی قَلبِه مِثقالَ حَبَّهٍ مِن كِبر
از كبر و خودخواهی بپرهیز، كه هر كسی درون دلش بـه اندازه دانـه ای كبر باشد، داخل بهشت نمـی شود.

تحف‌العقول، ص‌ 417

34. إیّاكَ و مُخَالِطَهُ النّاس و الإنس بِهِم إلا أن تَجِدَ مِنـهُم عَاقِلاً و مَأمُوناً فَآنَسَ بِه و أهرَبَ مِن سایِرهِم كَهَربُكَ مِن السِّباعِ الضّارِیـه
بپرهیز از معاشرت با مردم و انس با آنان، مگر این كه خردمند و امانت داری درون مـیان آنـها بیـایی كه (در این صورت) با او انس گیر و از دیگران بگریز، بـه مانند گریز تو از درنده های شكاری.

تحف‌العقول ، ص‌ 420

 

35. كُلَّما أحدَثَ النّاس مِنَ الذُّنُوبِ ما لَم یَكُونُوا یَعمَلُون، أحدَثَ اللهُ لَهُم مِن البَلاءِ مَا لَم یَكُونُوا یَعِدُّون
هرگاه مردم گناهان تازه ای کـه نمـی كردند انجام دهند، خداوند بلاهایی تازه بـه آن ها دهد كه بـه حساب نمـی آوردند.

تحف‌العقول ، ص‌ 434

36. مَن استَوی یَوماهُ فَهُو مَغبُون، و مَن كَان آخَر یَومَیـه شَرُّهُما فَهُو مَلعُون، و مَن لَم یَعرف الزِّیـادَه فِی نَفسِه فَهُو فی نُقصان، و مَن كان إلی النُّقصان فَالمَوتُ خَیرٌ لَهُ مِنَ الحَیـاه
كسی كه دو روزش مساوی باشد، مغبون است، و كسی كه دومـین روزش، بدتر از روز اولش باشد ملعون است، و كسی كه درون خودش افزایش نبیند درون نقصان است، و كسی كه درون نقصان هست مرگ به منظور او بهتر از زندگی است.

بحاالانوار، ج‌ 78، ص‌ 327

37. لَیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسبُ نَفسَه فِی كُلِّ یَومٍ، فَإن عَمِلَ حسناً استَزدادَ الله، و إن عَمِل سَیِّئاً استغفِرُ الله مِنـه و تَاب إلیـه
از ما نیست كسی كه هر روز حساب خود را نكند، بعد اگر كار نیكی كرده هست از خدا زیـادی آن را بخواهد، و اگر درون آن كار بدی كرده، از خدا آمرزش طلب نموده و به سوی او توبه نماید.

اصول‌الكافى، ج‌ 4، ص‌ 191

38. إصبِر عَلَی طَاعَهِ الله و إصبِر عَنِ مَعاصِی الله، فإنّما الدُّنیـا ساعَه، فَما مَضی مِنـها فَلَیس تَجِد لَهُ سُرورا و لا حُزناً، و مَا لَم یَاتِ مِنـها فَلیسَ تَعرِفُه، فَاصبِر عَلی تِلكَ السّاعَهِ الَّتِی أنت فِیـها فَكَأنَّكَ قَد اغتَبَطَت
بر طاعت خدا صبر كن، از معاصی خدا صبر كن، دنیـا همان ساعتی است، آن چه رفته نـه شادی دارد و نـه غم، آن چه نیـامده ندانی كه چیست؟ بـه همان ساعتی كه درون آنی صبر كن هم چنان باشد كه تو رشك شده ای.

تحف‌العقول ، ص‌ 417

39. مَثَلُ الدُّنیـا مَثَل مَاءِ البَحر، كُلَّما شربَ مِنـهُ العَطشان أزدادَ عَطَشاً حَتّی یقتِله
دنیـا چون آب دریـاست، هر چه تشنـه كامش بیشتر نوشد، بیشتر تشنـه شود که تا او را بكشد.

تحف‌العقول ، ص‌ 417

40. وَجَدتُ عِلمَ الناس فی اَربعٍ:
اَوّلُهاأن تَعرِفَ رَبَّکَ
وَالثّانیةُ أن تَعرِفَ ما صَنَعَ بکَ
وَالثّالثَةُ أن تَعـرِفَ ماأرادَ مِـنکَ
وَالرّابعَةُ أن تَعرفَ ما َیخرُجُکَ مِن دینِکَ
علومـی را کـه مردم بـه آن نیـاز دارند درون چهار چیز یـافتم :
اول اینکه خدای خودت را بشناسی .
بشناسی کـه خداوند با تو چه کار کرده هست .
بشناسی کـه خداوند چه چیزی از تو مـی خواهد .
و بشناسی کـه چه چیزی تو را از دینت خارج مـی کند.

بحارالانوار، ج 78 ، ص 328